In het plantsoen aan de Burgemeester Stulemeijerlaan in het hart van de stad, bevindt zich een bijzonder en intrigerend kunstwerk, afkomstig uit de creatieve geest en handen van de getalenteerde kunstenares Arjanne van der Spek. Dit artistieke werk weerspiegelt de unieke visie van een kunstenaar met een diepgaande fascinatie voor het evenwicht en de harmonie die in symmetrie kan worden gevonden. Symmetrie, dit bijna betoverende concept, vormt de kern van veel van haar werken en ideeën.

Arjanne van der Spek, die door menigeen geprezen wordt om haar verfijnde gebruik van zowel natuurlijke als moderne materialen, ziet symmetrie niet enkel als een doel om na te streven. “Symmetrie is iets wat je kunt gebruiken,” zo drukt zij vaak uit in bespiegelende dialogen over haar werk, “en wat je juist iets kunt laten doen door van de symmetrische opzet af te wijken.” Deze visie is op sublieme wijze verweven in het kunstwerk dat nu trots prijkt in het plantsoen.

Het terrein waar het kunstwerk is geplaatst, een licht hellend stukje grond dat als het ware een podium biedt aan het artistieke stuk, heeft een subtiele maar onmiskenbare invloed gehad op de uiteindelijke vorm van het kunstwerk. Arjanne gebruikte een interessante selectie van diverse materialen, waaronder brons, hout, en ferrocement, om haar visie tot uitdrukking te brengen. Deze keuze voor diversiteit in textuur en kleur draagt bij aan de eigenzinnige charme van het kunstwerk. Het veranderlijke karakter van deze materialen, blootgesteld aan de elementen en de tand des tijds, is een testament aan de schoonheid van het verouderingsproces.

Het kunstwerk zelf bestaat uit vier vormen die in een waaiervormige opstelling omhoog rijzen, waarbij de onderste structuren van hout langzaam overgaan in het robuustere cement. Het lijkt er bijna op alsof deze houten elementen, zachtjes gebogen door een onzichtbare kracht, verdergaan in een vloeiende beweging, voordat ze overgaan in het stevige, maar toch delicate cement. Aan de hoogste zijde van het kunstwerk vindt men een verzameling van bronzen blokachtige vormen, die zich als het ware aan de top zwierig opstapelen. Deze opstapeling oogt op het eerste gezicht net alsof ze elk moment kan omvallen, maar wordt in balans gehouden door een slimmerik geplaatste, oplopende schaduwachtige blauwe “staart” die deze dreiging van instabiliteit wegneemt.

In de loop van de jaren zijn de kleuren van de verschillende materialen meer in harmonie met elkaar gekomen, als ware het een langzaam evoluerend schilderij, waarbij het hout op elegante wijze vergrijst en het cement een dieper, geheimzinninger karakter heeft verkregen. Hierdoor ontstaat er een spel van kleuren en texturen dat niet alleen kleurt naar de seizoenen maar ook naar de verbeelding van elke voorbijganger.

Ondanks dat het werk geen officiële titel heeft gekregen van de kunstenares, die het belang van een interpretatievrije benadering aanmoedigt, hebben de inwoners van de stad het sculptuur liefkozend de naam “wasknijper” gegeven.

Meer informatie over dit beeld en de andere beelden in onze stad vind je bij KidOR, Stichting Kunst in de Openbare Ruimte.