Het marmeren beeld heet ‘Eenheid door twee culturen’ en is een ontwerp van kunstenaar en beeldhouwer Marnix Kemperman. Het koperdraad rondom de stenen kern wordt na verloop van tijd groen en trekt in het marmer. Kemperman is gevraagd het kunstwerk te maken omdat hij zelf van Indische afkomst, is met een Nederlandse vader en een moeder uit Indonesië.

De groene koperkleur is een verwijzing naar de Gordel van Smaragd, de bijnaam van Nederlands-Indië – het huidige Indonesië). 

Dit monument staat symbool voor een gedeelde, vaak pijnlijke geschiedenis tussen Nederland en voormalig Nederlands-Indië (Indonesië). Het herdenkt allen die hun leven verloren tijdens de Tweede Wereldoorlog in Azië en in de daaropvolgende periode van dekolonisatie en geweld. Militairen en burgers. Mannen, vrouwen en kinderen. Bekenden en onbekenden.

Tegelijkertijd vertelt dit monument een verhaal van twee culturen die onlosmakelijk met elkaar verbonden raakten. Culturen die elkaar beïnvloedden, soms botsten, maar ook samen verder gingen. In veel families leeft die geschiedenis voort, in herinneringen, verhalen, gebruiken en tradities. Verdriet en gemis, maar ook veerkracht en verbondenheid, gaan hier hand in hand.

De vorm en betekenis van dit monument nodigen uit tot bezinning. Het roept op tot erkenning van het geleden leed, zonder onderscheid. Het vraagt om respect voor verschillende perspectieven en ervaringen, en om het besef dat vrijheid en vrede kwetsbaar zijn.

Door hier samen te herdenken, slaan we een brug tussen verleden en heden. We erkennen dat verschillen mogen bestaan, maar dat menselijkheid ons verbindt. Dit monument staat daarmee niet alleen stil bij wat was, maar ook bij wat kan zijn: een samenleving waarin herinnering leidt tot begrip, en waarin twee culturen samen een gedeelde toekomst vormgeven.

Eenheid door twee culturen. In herinnering, in respect en in hoop.